İSTANBUL – Mesleksel Eğitim Merkezi (MESEM) kapsamında çalıştırılırken ölen çocuk personellerin hayatlarını, hayallerini aktarmaya çalıştığımız dizinin son kısmında Zekai Dikici ve Ömer Çakar’ı anlatmaya çalışacağız. Çalışacağız diyoruz zira öbür 7 vefatta olduğu üzere MESEM’lerde düşük fiyatlarla, fazla mesailerle, güvenlikleri düşünülmeden çalıştırılırken ortamızdan alınan bu çocuklara dair bilgiye ulaşmak hiç kolay değil. Birtakım olaylarda ailenin bir halde durumu kabullenmesi, çocuğun ‘tanıdık’ bir iş yerinde çalıştırılıyor olması üzere münasebetlerle ölümlerin peşine yakınlar bile düşmeyebiliyor. Kamu ismine soruşturma açılsa bile bunlarda da ceza konusunda süratli bir ilerleme görülmüyor. Münasebetiyle, ‘MESEM çarkı’ tıkır tıkır işlemeye ve dişlileri ortasında çocukları ezmeye devam ediyor.
Tıpkı Zekai ve Ömer üzere…
Zekai Dikici 16 yaşında, Manisa’nın Aleşehir ilçesindeki Sümer Oral Mesleksel Eğitim Merkezi’nde Elektrik Tesisat Kısmı 11’nci sınıf öğrencisiydi. Ömer Çakar ise 17 yaşındaydı. Diyarbakır’ın Kayapınar Şehit Abdulvahap Çokur Mesleksel ve Teknik Anadolu Lisesi 10’uncu sınıf öğrencisiydi.
İki çocuk personel de çalıştıkları yerlerde düşerek öldü. Dikici, elektrik tesisatı yaptığı inşaatın 5’nci katından düşerek hayata veda etti. Çakar ise 500 Konutlar Semti’ndeki Oto Galericiler Sitesi’nde klima taktığı inşaatın 2’nci katından başının üzerine düşerek ağır yaralandı. 6 gün tedavi gördüğü hastanede yaşama tutunamadı.
‘GÜVENLİK TEDBİRİ ALINMAMIŞ’
Ömer öldükten sonra mahallî haber sitesi AmidaHaber’e konuşan dayısı Serdar Kaya ‘ihmale’ vurgu yapmıştı: “Klimacının alana götürmemesi lazımdı, götürmüş. Ağır iş yaptırmaması lazımdı, bunu da yaptırmış. Klima tesisatı döşemek için çatı katına çıkmış, ancak hiçbir güvenlik tedbiri de alınmamış. Yeğenim ikinci kattaki asma tavandan düşmüş…”
Ömer Çakar, yaşasaydı ne olmak isterdi?
Ömer Çakar’ın yaşasaydı ne olmak isterdi? BİLİNMEZİN İÇİNDE MESEM KURBANI ZEKAİ DİKİCİ
Ana geçim kaynağı tarım olan Alaşehir, Manisa’nın küçük ilçelerinden biri. Fakir ailelerin çocuklarını gönderdiği okullardan birinde öğrenciydi Zekai Dikici. Şimdi çocukluk ve birinci gençlik yıllarında o da Ömer Çakar üzere hayata erken veda etti. Dikici hakkında eldeki bilgi çok az. Haftalarca aradığımız ailesine de ulaşamadık. Onun vefatından sonra sorumlulara ne olduğunu da bilemiyoruz.
Peki Zekai Dikici yaşasaydı ne olacaktı?
Bilinen bir şey var ki MESEM’lerde ölen her çocuğun öyküsünde mutlak bir ‘ihmal’ ortaya çıkıyor. Okuldan uzaklaştırılan çocuklar, ya inşaatta yüksekten düşüyor ya da elektrik akımına kapılıp ölüyor. Ailelerin bir kısmı ‘kader’e iman etse de hepsi de ‘ihmal’e dikkat çekiyor. Kimilerininse aklında artık yalnızca ‘kan parası’ alabilmek var maalesef… Son 1 yıl içerisinde 9 çocuk öldü. Lakin MESEM uygulaması ile çocuk personel çalıştırma tertibinden hâlâ vazgeçilmedi. Ve görünen o ki bu gidişle MESEM vefatları bu kadarla da kalmayacak…
Pekala Zekai Dikici yaşasaydı ne olmak isterdi?